Mitologia

Tyr, znany ze swej mądrości i waleczności, prawdopodobnie początkowo pełnił funkcję naczelną wśród Asów, przyznając zwycięstwa. Uznaje się iż jego imię pochodzi od Proto-Indo-Europejskiego *deiwos, oznaczającego po prostu bóg. Na tej podstawie, zdarza się iż tytułując wspólnie Asów i Wanów, używa się zbiorczego terminu Tiwarowie.

Znam jesion wielki,
Yggdrasil zwane
wspaniałe drzewo,
świerzą wodą pojone.
do niego przyszły wieszczki
do jego doliny
tam gdzie wiecznie zielony
przy źródle Urd stoi.

Thursowie, czyli olbrzymi występują w mitologii Germańskiej jako personifikacje sił natury przeciwnych człowiekowi i Bogom oraz chorób. Początkiem owej nienawiści między Thursami a Bogami jest zabójstwo Ymira, praojca lodowych olbrzymów, dokonane przez Odyna i jego braci - Wiliego i We.

Thor (Grom, Piorun), zwany był na kontynencie Donarem i należał do rodu Asów. był synem Odyna i Jord (Ziemi), i jednym z najpopularniejszych Bogów wśród ludzi.

Odyn (Oðin) zwany również Wodenem (Wodanem) jest zwykle uważany za przywódcę Asów a po połączeniu się rodu Asów i Vanów rownież za przywódcę wszystkich Bogów panteonu germańskiego. Nie było tak jednak zawsze, mimo iż mitologia germańska takie miejsce mu przyporządkowywuje, znajdują się zarówno w tekstach historycznych (Tacyta opis germanii) jak i w sagach sugestie pozwalające na przypuszczenie iż Odyn przeszdł w istocie głęboką ewolucję jako Bóg, zarówno awansując na głównego Boga panteonu jak i uzyskując nowe cechy.

Plemiona germańskie wyznawały religię politeistyczną - oznacza to iż cześć oddawano wielu boginiom i bogom. Istnieje kilka teorii religioznawczych, w jaki sposób powstał unikalny w swej złożoności panteon germański (warto pamiętać iż był on też niejednorodny na przestrzeni czasu i położenia geograficznego), który do dziś inspiruje artystów i twórców literatury a także, co może niektórych dziwić, jest wyznawany współcześnie na prawach regularnej religii w państwach Skandynawskich oraz na terenie Niemiec, Wysp Brytyjskich i Ameryki.

Jule było jednym z dwóch najbardziej celebrowanych świąt w ciągu roku, przez dawnych Germanów. Jego nazwa pochodzi prawdopodobnie od Jólnira - prawdopodobnie kolejnego imienia Odyna. Święto to było wielodniowe i wiele z jego rytuałów przetrwało do dzisiejszych czasów wchłoniętych przez obchody Bożego Narodzenia w Chrześcijaństwie.

Mjollnir - legendarny młot Thora, wykonany przez Sindriego (Eitriego) i Brokka. W czasach wikingów i wcześniejszych, noszony prawdopodobnie jako amulet ochronny przed Thursami i ich działalnością. Współcześnie używany zarówno w kontekście historycznym jak i jako symbol rozpoznawczy osób wyznających panteon bóstw północnogermańskich.