Zaklęcia Runiczne

1. (148) Pieśni posiadam, których nie znają królowe,
Ni ludzie z ludzi zrodzeni;
Pierwsza to pomoc, i pomoc przynosi
w smutku, chorobie i bólu.

2. (149) Drugą też znam, ludziom potrzebną
gdy leczyć innych by chcieli;
— przerwa —
— przerwa —

3. (150) Trzecią pieśń znam, w wielkiej potrzebie
by spętać mocno mych wrogów;
Stępię im ostrza,
Aby nie mogli używać mieczy ni innej broni.

4. (151) Czwartą znam, kiedy mocno się ścisną
łańcuchy na moich nogach;
Wspaniałe zaklęcie pozwoli mi odejść,
łańcuchy z mych nóg opadną,
i z rąk mych zostaną zerwane.

5. (152) Piątą znam, kiedy ujrzę z oddali
Strzałę lecącą ku swoim;
Nie leci tak szybko, bym nie mógł jej wstrzymać,
gdy tylko ją ujrzą me oczy.

6. (153) Szóstą też znam, gdy krzywdę chce czynić
chorobę chce na mnie przywołać;
Bohater ten jest, kto zbiera złość własną
poczuje chorobę jak ja.

7. (154) Siódmą pieśń znam, gdy widzę w płomieniach
mych towarzyszy na sali;
Nie płonie tak mocno, bym nie mógł ugasić,
wiem, którą pieśń mam zaśpiewać.

8. (155) Ósmą też znam, ta jest dla wszystkich
i warto najbardziej ją poznać;
Gdy nienawiść wzrasta, wśród synów herosów,
wkrótce ich wrócę do zgody.

9. (156) Dziewiątą pieśń znam, gdy przyjdzie potrzeba
by statek utrzymać w czas burzy;
Wiatr czynię spokojny, gdy groźne są fale,
I morze układam nią do snu.

10. (157) Dziesiątą też znam, na czas gdy zobaczę
Wiedźmy lecące wysoko;
Mogę tak zdziałać, że szybko powrócą,
ukażę ich kształty prawdziwe,
gdy wracać będą do domów.

11. (158) Jedenasta jest pieśń, gdy potrzeba wymusi
bym do boju swych druhów prowadził;
Zaśpiewam ją w tarczę, aby dała im siłę
na czas bitwy, na całe jej pole,
i na powrót gdy z bitwy wrócimy
byśmy w szczęściu dotarli do domu.

12. (159) Dwunastą znam, gdy wysoko na drzewie
wisielca ujrzą me oczy;
Zapiszę wtedy i zabarwię runy
by za cenę tę wrócił,
i do mnie mógł mówić.

13. (160) Trzynastą znam, dla młodego człowieka,
Wodą go mocno pokropię;
nie zawiedzie on, gdy mu bitwa się trafi,
nie zatonie wśród mieczy powodzi.

14. (161) Czternastą znam, gdy wśród ludzi mi przyjdzie
nazwać Bogów wedle ich imion;
Wszystkich ich znam, Bogów i Elfy,
Mało kto z głupców to wie.

15. (162) Piętnastą znam, tę śpiewał przed drzwiami
do Delling karzeł zwan Thjothrorir;
O mocy dla Bogów, o chwale dla elfów,
mądrości dla Hropta mądrego.

16. (163) Szesnastą znam, gdy widzę swą rozkosz
by wygrać z mądrością kobiety;
Jej umysł odwrócę, otworzy ramiona,
i zmieni swe całe myślenie.

17. (164) Siedemnasta jest pieśń, lecz rzadko ją śpiewam
Gdy młodsza kobieta ode mnie;
— przerwa —
— przerwa —

18. (165) Długie te pieśni są, Loddfafnirze,
i na darmo je śpiewasz bez celu;
Lecz dobre są gdy je mocą nasycisz,
gdy poznasz i się ich nauczysz,
pomogą, gdy po to je wezwiesz.

19. (166) Osiemnastą też znam, lecz nigdy nie zdradzę
kobiecie, ni żonie człowieka - najlepsza gdy nikt,
prócz jednego mnie, nie zna,
tak kończą się wszystkie pieśni,
dla jednej jest ona, w ramionach jej spocznę,
lub dla tej, co siostrą mi jest.

Kategorie tematyczne: