Poniżej przedstawiam tłumaczenie fragmentu "Sigdrifumalu", związanego bezpośrednio z runami:

1. (140) Pamiętam wisiałem na wietrznym drzewie
przez dziewięć nocy wisiałem
Włócznią przebity, byłem w ofierze Odyna,
sam dla siebie,
Na drzewie, którego nikt nigdy nie poznał
gdzie jego korzenie sięgają.

2. (141) Nikt mnie nie wspomógł chlebem ni rogiem,
gdy wisząc w dół spoglądałem;
runy podjąłem, krzycząc je wziąłem,
poczułem wtedy, iż spadam.

3. (142) Dziewięć też zaklęć wnet otrzymałem
Od syna Bolthorna i Bestli ojca;
Napój dostałem, miód najwspanialszy
Pobrany wprost z Othrörir.

1. (148) Pieśni posiadam, których nie znają królowe,
Ni ludzie z ludzi zrodzeni;
Pierwsza to pomoc, i pomoc przynosi
w smutku, chorobie i bólu.

2. (149) Drugą też znam, ludziom potrzebną
gdy leczyć innych by chcieli;
— przerwa —
— przerwa —

3. (150) Trzecią pieśń znam, w wielkiej potrzebie
by spętać mocno mych wrogów;
Stępię im ostrza,
Aby nie mogli używać mieczy ni innej broni.

Tych dziewięć jest przeciwko, dziewięciu truciznom.

Robak nadpełznął, nie raniąc nikogo.

Wtedy Odyn wziął dziewięć gałązek zwycięstwa

Uderzył żmiję tak iż na dziewięć części się rozpadła.

Jabłko i trucizna dały mu pewność

że nigdy nie zamieszka w jego domu.

Trybula i Koper, bardzo mocne oba,

te zioła stworzył, mądry Pan i Władca

święte w miejscu gdzie wisiał

utrwalił je i rozesłał do siedmiu światów,