archeologia

W ezoteryce utarło się przekonanie, że runy są pismem o charakterystycznych, ostrych krawędziach i liniach prostych. Przekonanie wykute, w kuźniach ezomistrzów, którzy nie zadali sobie nawet tyle trudu aby kilka kamieni runicznych obejrzeć, pozwala potem na kolejne tezy - o "energii kształtów run", powadze ich symetrii etc.

Futhark Starszy jest typem pisma północnoeuropejskiego używanego najprawdopodobniej od III w.n.e. przez plemiona germańskie.

Runy podzielone zostały na trzy Aety, po osiem znaków. Metodologicznie aety zostały zastosowane przez badaczy run prawdopodobnie dopiero w XVIIw. Znaleziska i poematy nie ukazują jednoznacznie iż podział ten jest w jakiś sposób obowiązkowy dla celów magicznych. Poniżej przedstawiam parę przykładów:

Valknut zwany również "węzłem poległych" (bezpośrednie tłumaczenie), lub "sercem Hrungnira", pojawia sie najczęściej na stellach kamiennych, w części związanej ze śmiercią lub Odynem. Innym miejscem jego znalezienia jest statek grobowy, z grobu dwóch kobiet (w różnym wieku) - w tym jednej z wyższej sfery społecznej, zmarłej prawdopodobnie na artretyzm.

"Pismo Runiczne"pismo runiczne
R. I. Page

Subscribe to RSS - archeologia