Odyn (Oðin) zwany również Wodenem (Wodanem) jest zwykle uważany za przywódcę Asów a po połączeniu się rodu Asów i Vanów rownież za przywódcę wszystkich Bogów panteonu germańskiego. Nie było tak jednak zawsze, mimo iż mitologia germańska takie miejsce mu przyporządkowywuje, znajdują się zarówno w tekstach historycznych (Tacyta opis germanii) jak i w sagach sugestie pozwalające na przypuszczenie iż Odyn przeszdł w istocie głęboką ewolucję jako Bóg, zarówno awansując na głównego Boga panteonu jak i uzyskując nowe cechy.

Plemiona germańskie wyznawały religię politeistyczną - oznacza to iż cześć oddawano wielu boginiom i bogom. Istnieje kilka teorii religioznawczych, w jaki sposób powstał unikalny w swej złożoności panteon germański (warto pamiętać iż był on też niejednorodny na przestrzeni czasu i położenia geograficznego), który do dziś inspiruje artystów i twórców literatury a także, co może niektórych dziwić, jest wyznawany współcześnie na prawach regularnej religii w państwach Skandynawskich oraz na terenie Niemiec, Wysp Brytyjskich i Ameryki.

Jule było jednym z dwóch najbardziej celebrowanych świąt w ciągu roku, przez dawnych Germanów. Jego nazwa pochodzi prawdopodobnie od Jólnira - prawdopodobnie kolejnego imienia Odyna. Święto to było wielodniowe i wiele z jego rytuałów przetrwało do dzisiejszych czasów wchłoniętych przez obchody Bożego Narodzenia w Chrześcijaństwie.

Mjollnir - legendarny młot Thora, wykonany przez Sindriego (Eitriego) i Brokka. W czasach wikingów i wcześniejszych, noszony prawdopodobnie jako amulet ochronny przed Thursami i ich działalnością. Współcześnie używany zarówno w kontekście historycznym jak i jako symbol rozpoznawczy osób wyznających panteon bóstw północnogermańskich.