Ansuz - Ujście rzeki, Usta, As (Bóg)
Staroangielski - Os
Usta są źródłem każdej rozmowy,
wspomaga mądrość i zadowolenie mądrych,
błogosławieństwo i rozrywka dla możnych.
Staronordycki - Oss
Ujście rzeki jest źródłem każdej drogi;
Pochwa jest źródłem miecza.
Staroislandzki - As
As jest najstarszym ojcem,
Władcą Asgardu,
Dowódcą Vallhalli.
Kapłan. Jowisz.
Informacje Ogólne
Bóg, wymieniany w staroislandzkim poemacie, to najprawdopodobniej Odyn, związany z mową, poezją, wiedzą o runach, kapłaństwem i magią. Warto tu zwrócić uwagę iż, wedle Voluspy, Odyn był bogiem, który dał ludziom oddech, a wraz z nim zapewne możliwość mówienia.
Kolejny poemat nawiązuje do podróży, lecz w sensie jej źródeł — bardziej jako parafrazy dla wszystkich działań, na co wskazywałaby również przenośnia związana z mieczem.
Nie bez znaczenia jest tu też rola Odyna, przedstawiona w tym poemacie — jako władcy wśród Asów i dowódcy sił zbrojnych. Nie pozwala nam to zapomnieć, iż nad światem bogów germańskich ciąży Ragnarok, podobnie jak nad światem chrześcijańskim wisi Apokalipsa. Rolą Odyna jest należyte przygotowanie się i innych bogów oraz ludzi na ten czas — to między innymi dlatego najdzielniejsi bohaterowie, polegli w boju, zasilają szeregi einherjów w Valhalli. Tak samo jak ujście rzeki jest jej końcem, tak też jest początkiem dla zbiornika wodnego (morza, oceanu, jeziora), do którego rzeka wpada. Ragnarok jest końcem świata, jaki znamy i początkiem świata (przynajmniej dla bogów germańskich), przywracającego Złotą Erę.
W inskrypcjach runicznych Ansuz często jest interpretowana nie tylko jako znak przypisany Odynowi, lecz w ogólności bogom germańskim — być może więc w ujęciu ujścia rzeki oraz ust mądrość niosących możemy zmieścić w niej nie tylko wodza Bogów — Odyna, lecz również strażnika Asgardu — Heimdall’a, który wiedzę o runach, i nie tylko, zaniósł w swej podróży między ludzi, pod postacią Riga.