Historia

W ezoteryce utarło się przekonanie, że runy są pismem o charakterystycznych, ostrych krawędziach i liniach prostych. Przekonanie wykute, w kuźniach ezomistrzów, którzy nie zadali sobie nawet tyle trudu aby kilka kamieni runicznych obejrzeć, pozwala potem na kolejne tezy - o "energii kształtów run", powadze ich symetrii etc.

"Runy" to książka autorstwa Pauliny Horbowicz, Gererta Kreutzera, Witolda Maciejewskiego i Dominiki Skrzypek. Wydana nakładem wydawnictwa "TRIO" w Warszawie, w 2011 roku. Publikacja ta jest bardzo cenną pozycją na rynku dotyczącym zarówno pisma germańskiego jak i rekonstrukcji dawnej kultury i wierzeń. Na blisko 200 stronach, autorzy prezentują genezę run, szereg zabytków z inskrypcjami runicznymi (szczegółowo je omawiając) oraz tło kulturalne i lingwistyczne.

Zacznijmy od tego iż runy służyły w dawnych czasach przede wszystkim do pisania. Bez względu na to, jakiej teorii archeologicznej, jeśli chodzi o pismo runiczne i jego pochodzenie jesteśmy zwolennikami, były one pismem stworzonym do zapisu języka germańskiego (a raczej pewnej rodziny języków). Z danych jakie posiadamy wynika iż każda z run była wymawialna, niemniej ewoluowały znaczeniowo i wymowowo wraz z czasem i "położeniem geograficznym".

Pod powyższym, nieco prowokacyjnym tytułem kryje się w istocie krótka treść, bowiem listing nazw, jakie ludy Saami nadawały osobom, które zajmowały się praktykami religijno-magicznymi (włączając w to również zielarstwo). Ponieważ w tym wypadku "trzecia translacja" - na polski, mogłaby zaburzyć sens, niektórych zwrotów, pozostawiam również angielskie odpowiedniki źródła bezpośredniego. Jeśli ktoś, z odwiedzających ma lepsze tłumaczenie tych terminów, plus ew. kontekst ich występowania jestem szczerze zainteresowany.

Ponieważ warto wydarzenia i znaleziska umieszczać na skali czasu, zdecydowałem się na założenie takiego działu. Cywilizacja germańska, z którą związane są runy, nie była oderwana wszak od wpływów ani Imperium Romanum ani pozostałych sąsiadów.

 

Strony

Subscribe to RSS - Historia